Als klein kind ga je met je ouders (bijna) overal mee: verhuizen naar Nederland, ’s zondags de hervormde kerk in (dat heet integreren in een nieuw land) én met de vakanties naar de camping.

Toen ik nog in Duitsland woonde (dus voor 1977) gingen we altijd naar FKK-campings, waar iedereen naakt rondloopt: zowel op de camping als op het nabijgelegen strand, alsmede de campingsupermarkt. De naaktrecreatie wordt zo, net als het soepeten, met de paplepel ingegoten. FKK is een Duits cultureel verschijnsel; vandaar: Freikörperkultur.

Eenmaal in Nederland gingen wij (mijn ouders, mijn broer en ik) ook de naaktstranden op. Campings minder, alsof die er niet waren, geen idee.

En dan kom je zo in de leeftijd dat je je ouders niet meer persé naakt hoeft te zien en vice versa …

Ergens rond 1994, tijdens mijn scheikundestudie, kwam ik bij ramshboekhandel De Slegte een boek tegen getiteld “Zo puur in de natuur, naturisme toen en nu” van Leonard de Vries. Mooie plaatjes van mooie mensen tegen een idyllische achtergrond. Die foto’s kwamen van naaktstranden en van terreinen van zogenaamde naturistenverenigingen. En één had een terrein in de buurt van Zeist (waar ik toen in de studentenflat op Warande 144 woonde). Dit was naturistenvereniging Zon en Leven met het terrein Gravingen, gelegen net ten noorden van Utrecht. En die vereniging had een info-avond met daaropvolgend een terreinbezoek. Wat mij het meeste van mijn eerste bezoek aan Gravingen bij is gebleven, was dat ik bij het naar huis gaan, weer gekleed tussen allemaal naakte mensen, mij net zo ongemakkelijk voelde als wanneer ik als enige naakt zou zijn geweest.

Na dat ene bezoek aan Gravingen zouden ontelbare volgen …

Waarom ben ik naturist?

Wanneer men mij die vraag stelt, antwoord ik wel eens plagend dat dit waarschijnlijk komt doordat ik naakt ben geboren (het is dus mijn eerste natuur). Dit is zeker geen onbelangrijke reden. Maar de eigenlijke reden is dat het gewoon fantastisch is om naakt in de natuur te zijn. En Gravingen is een beschermd natuurgebied met zeldzame libellen, ijsvogels en reeën (of herten, geen idee). Het heeft een fantastische energie. En het is gróót. Vooral in de winter, maar eigenlijk het hele jaar door, zit ik in de lekker hete houtgestookte sauna. Daarna afkoelen in de plomp. In de zomer is het fijn kanoën daar, omdat het hele plassengebied een netwerk is van slootjes, meertjes en watervlakten. En zeker de afgelopen jaren hebben veel jonge mensen dit paradijs op aarde ontdekt (waaronder enige Klopvaarters). En ouders met kinderen.

De foto’s geven hopelijk een beetje een impressie hoe het daar uitziet. En mocht je graag eens als introducé mee willen komen, dat kan altijd.

Groetjes en tot in de Klopvaart of tot op Gravingen (of allebei),